Mijn naam is Renate van de Ven. Na een moeilijke periode woon ik met mijn drie kinderen Julia (16), Coen (14) en Babette (10) in onze fijne woning in Emmeloord, welke ik met hard werken sinds twee jaar mijn eigen woning mag noemen. Een nieuwe basis ook weer voor verder bouwen aan de toekomst. Een leuke baan bij ABN AMRO met fijne collega’s en de mogelijkheden mij verder te ontwikkelen, het opgroeien van drie prachtige jonge mensen met plannen en wensen. Met elkaar hebben we het goed, omringd door veel lieve vrienden en familie.
Wat een klap
Na wat doktersbezoekjes dit voorjaar met vage rug- en buik klachten kwam op 14 juli het afschuwelijke bericht. Pancreas carcinoom (alvleesklierkanker) met uitzaaiingen naar meerdere organen. Als in een nachtmerrie staarde ik naar een scan die liet zien dat er van alles helemaal mis ging in mijn lijf. Beetje bij beetje het besef van de lage levensverwachting…. Genezen zal niet meer gaan, verlenging mogelijk nog wel met zware chemokuren.
Koude wetenschap, medische termen en feiten. Maar wacht!…dit kan niet!, het mag niet! Ik ben hier nog niet klaar, ik ben nog nodig, zo hard nodig!
Rollercoaster
Op 29 juli staat een reis naar Sri Lanka in het verschiet. Een prachtig cadeau van mijn zus Nicolette, die ons begin van het jaar liet weten deze reis samen met haar twee dochters en ons gezin te willen maken. Wat een verassing! Toen niet vermoedend hoe betekenisvol en bijzonder deze reis zou worden.. De artsen adviseren zeker te gaan, voorzien van pijnmedicatie en de volgende twee weken staan in het teken van een bizarre combinatie van verdriet en ongeloof en voorbereiding voor vertrek naar Sri Lanka.
We genieten samen van het prachtige land en ik kan de tijd even stil zetten. Tegelijk razen de gedachten door mijn hoofd. De kinderen! Hoe moet het als ik er niet meer ben?, wie zal voor ze zorgen?, hun toekomst, studie, ontwikkeling? Mijn drie zo veelbelovende mooie kinderen in de bloei van hun leven…
Stichting JuCoBa
En zo ontstaat het idee van het oprichten van een Stichting, een steunfonds voor de kinderen, wat blijft bestaan als ik er niet meer zal zijn. Mijn trots opzij te zetten voor hen en iedereen om mij heen te vragen een heel klein stukje bij te dragen. Om zo mogelijk de vertrouwde woning voor de kinderen te kunnen behouden, of anderzijds ze tot steun te kunnen zijn in alles wat bij draagt aan hun ontwikkeling. De Stichting JuCoBa wordt door de notaris opgericht met gezamenlijk bestuur van mijn zussen en een vriendin.
